සුන්දර ගීතයට පුන්චි කතාවක්-05

අපිට ලැබෙන්නෙ අපි හිතන පතන දේම නම් අපි කොතරම් වාසනාවන්තද? ඒත් ජිවිතේ හුගක් වෙලාවට ඒක එහෙම වෙන්නේ නැ....හුගක් වෙලාවට අපිට අපේම වෙන්න තියන දේවලුත් අපිම කරන වැරදි නිසා,අපිම ගන්න වැරදි තීරණ නිසා අපිට නැති වෙලා යනවා.....පස්සේ පසු තැවෙනවට වඩා හුගක් හොද හොද හරි තිරණය ගන්න එකයි.....මොකද සමහරක් නැති වෙන දේවල් නැති වෙන්නේ අන්තිම පාරට වෙන්න පුළුවන් නිසා... මොකද ආයිත් නැති වෙන්න ඒ දේම ආයිත් අපිට හම්බ නොවෙන්න පුළුවන්නේ......

පිරිමියා නැති ලෝකයේ කාන්තාව

කාන්තාවට සම තැන දිය යුතුය කියන කරුණට කිසිම විවාදයක්‌ නැහැ. ඒත් ඒක කවදා කොහොම කෙරෙයිද කියන එක තමයි ප්‍රශ්නෙ. කාන්තාවො නායිකාවන් වෙලා හිටපු රටවල වුනත් මොනතරම් දුරකට කාන්තාවන්ගෙ අභිවෘදිධියට කටයුතු කෙරිල තියෙන වග පෙනෙන්නෙ නැහැ. කොහොම වුනත් තමන්ගෙ භාරියාවට සම තැනට වඩා ඉහළ තැනක්‌ තියෙන වග ඕනෑම විවාහකයෙකුගෙ හදවතට තට්‌ටු කරල බැලුවොත් තේරේවි. සමහරු ඒ කරුණ බය නමින් අර්ථකථනය කරන්නන් ඉඩ තියෙනව.

ලා දළු බෝපත් (සුන්දර ගීතයට පුන්චි කතාවක්-04)

අපි හදවතින්ම ආදරේ කරන කෙනා අපිට අහිමි වුනොත් මොන තරම් දුකක් දනෙයිද? ඒ වෙලේට අපේ අතීත සුන්දර මතකයන් මොන තරම්නම් අපේ හිතට වේදනාවක් දෙයි ද? ඒ වේදනාව මොන තරම් උනත් ඒ වෙලේට අපි කොහොම හරි අපේ හිත හදා ගන්නේ කොහොම හරි එයාව ආයිත් ලබාගන්න පුළුවන් කියලයි.සමහර වෙලේට ඒ ලබාගැනීම වෙනුවෙන් මුළු ජීවිතේම උනත් බලන් ඉන්න අපි පැකිලෙන්නේ නැ.එත් බැරිවෙලාවත් එයා මේ ජීවිතයෙන් සමු ගත්තොත්.කියන්න වචන නැ නේද ... එහෙම උනොත් ඉතිං හිත ඇතුලෙන් අපි මැරෙයි නේද? මොනවා වුණත් ලබන ආත්මෙදි වත් එකට ඉන්න ලැබෙන්න කියලා ඒ වෙලේට අපි මොන තරම්නම්  හිතයි  ද? මොන තරම් නම ප්‍රර්ථනා කරයි ද?සමහරවිට ඒක එහෙම නොවෙන්නත් පුළුවන්....එත් අපිට එහෙම වෙන්න කියලා ප්‍රර්ථනා කරන්න ඉඩක් හරි තියනවනේ..අඩුම ගානේ එහෙම හිතන්න හරි  ඉඩ තියනවනේ.එත්...මොහොතක් හිතන්න....අපි පතන ආදරය හෙටවත්,අනිද්දාවත්,තව අවුරුද්දකින්වත්,ලබන ආත්මෙදිවත්,ආත්ම සියයකින්වත්,අයෙ කවරමදාකවත් අපිට ලැබෙන්නේ නැත්නම්.....